Grasparkiet
De grasparkiet (Melopsittacus undulatus) behoort tot de papegaaiachtigen en komt in het wild in grote zwermen in Australië voor. De vogel neemt in Australië toe omdat door menselijk ingrijpen steeds meer leefgebieden ontstaan die geschikt zijn voor deze parkiet. In Korea en Japan bestaan verwilderde populaties. een verwilderde populatie in Florida (Verenigde Staten) stierf geleidelijk uit en was waar in 2014 helemaal verdwenen
Uiterlijke kenmerken.
De grasparkiet is een papegaaiachtige, die op grote schaal in ons land gekweekt wordt. De wildkleur van de grasparkiet is geelgroen. De keel en voorkant van de kop zijn geel, met een violetblauwe vlek op iedere wang en drie zwarte stippen aan weerskanten van de keel. Op de achterkant van de kop, bovenkant van de rug en vleugels is iedere veer geel-groen met daarop zwarte banden. Onderrug, stuit en buik zijn groen. de lange staartveren zijn donkerblauw. De grasparkiet is een kleine vogel van gemiddeld achttien centimeter groot. een goed verzorgde grasparkiet kan vijftien tot twintig jaar worden.
Verschillende varianten.
De Wildkleur is in ons land bijna niet meer te vinden, Omdat er sinds het exportverbod dat Australië sinds eind jaren vijftig hanteert veel gekweekt is met deze soort. Er zijn gekweekte Grasparkieten in allerlei kleuren: Blauw, groen gele, witte, bonte, violette, grijze en nog veel meer variaties.
Geslacht bepaling.
Als een parkiet een paar weken oud is, is aan de hand van de neusdop vast te stellen of het een mannetje of een vrouwtje (pop) is. Normaal gesproken is de neusdop van een pop bruin en die van een mannetje blauw. Tijdens het paringsseizoen zal de neusdop van de pop zich vergroten en gaan vervellen. De neusdop van de mannetjes wordt donkerder blauw.
…Maar er zijn een aantal uitzonderingen. Soms, als de paringshormonen laag zijn, hebben poppen een lichtblauwe neusdop. Deze kleur, of wit met een beetje blauw, treedt ook op als een vogel ziek is. De neusdoppen van wilde poppen zijn lichtblauw en worden in het paringsseizoen bruin. Bij jonge poppen is de neusdop lichtblauw met wit rond de neusgaten.
Mannetjes hebben bijna altijd een blauwe neusdop, maar wanneer de paringshormonen laag zijn of als een vogel ziek is kan deze bruin of bruin-roze worden. Ook kan en ziek mannetje een geel-groene zweem rond zijn neusgaten ontwikkelen. Bij onvolwassen mannetjes parkieten is de neusdop blauw-roze of lichtpaars.
